Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

to come on unawares

  • 1 surrepo

    surrepere, surrepsi, surreptus V
    creep under; steal along; come on unawares

    Latin-English dictionary > surrepo

  • 2 subrepo

    sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:

    clathris facile,

    Col. 9, 1, 9:

    urbis moenia,

    Hor. S. 2, 6, 100:

    surrepens lacerta,

    Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:

    mediis surrepit vinea muris,

    advances slowly, Luc. 2, 506:

    surrepit crinibus umor,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 251:

    ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,

    to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—
    II.
    Trop.:

    alicui,

    Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:

    blanda quies furtim surrepit ocellis,

    Ov. F. 3, 19:

    surrepsit fratribus horror,

    Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:

    insinuatio surrepat animis,

    Quint. 4, 1, 42:

    dissimulata actio,

    id. 4, 1, 60:

    oblivio cibi huic,

    Plin. 8, 22, 34, § 84:

    paulatimque et Romae subrepsit appellatio,

    id. 21, 2, 3, § 5:

    vitia,

    Sen. Ep. 90, 5:

    terror pectora,

    Sil. 15, 136:

    nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,

    Luc. 2, 391.— Impers. pass.:

    ita surrepetur animo judicis,

    Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:

    scandentes in subreptum felium modo,

    stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40.

    Lewis & Short latin dictionary > subrepo

  • 3 subreptum

    sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:

    clathris facile,

    Col. 9, 1, 9:

    urbis moenia,

    Hor. S. 2, 6, 100:

    surrepens lacerta,

    Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:

    mediis surrepit vinea muris,

    advances slowly, Luc. 2, 506:

    surrepit crinibus umor,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 251:

    ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,

    to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—
    II.
    Trop.:

    alicui,

    Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:

    blanda quies furtim surrepit ocellis,

    Ov. F. 3, 19:

    surrepsit fratribus horror,

    Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:

    insinuatio surrepat animis,

    Quint. 4, 1, 42:

    dissimulata actio,

    id. 4, 1, 60:

    oblivio cibi huic,

    Plin. 8, 22, 34, § 84:

    paulatimque et Romae subrepsit appellatio,

    id. 21, 2, 3, § 5:

    vitia,

    Sen. Ep. 90, 5:

    terror pectora,

    Sil. 15, 136:

    nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,

    Luc. 2, 391.— Impers. pass.:

    ita surrepetur animo judicis,

    Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:

    scandentes in subreptum felium modo,

    stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40.

    Lewis & Short latin dictionary > subreptum

  • 4 surrepo

    sur-rēpo ( subr-), psi, ptum, 3 (sync. form of perf. surrepsti, Cat. 77, 3), v. n. and a., to creep under, to creep or steal along, creep softly on, steal upon, to come on unawares, insensibly, or by degrees, etc. (not freq. till after the Aug. per.).
    I.
    Lit.: sub tabulas, * Cic. Sest. 59, 126:

    clathris facile,

    Col. 9, 1, 9:

    urbis moenia,

    Hor. S. 2, 6, 100:

    surrepens lacerta,

    Plin. 34, 8, 19, § 70: in aulam, Claud. ap. Ruf. 1, 177.— Poet., of inanim. subjects:

    mediis surrepit vinea muris,

    advances slowly, Luc. 2, 506:

    surrepit crinibus umor,

    Claud. Rapt. Pros. 3, 251:

    ars mea cogit, Insita praecoquibus surrepere persica prunis,

    to grow out, Calp. Ecl. 2, 43.—
    II.
    Trop.:

    alicui,

    Cat. 77, 3: vide, quam non subrepam tibi. Sen. Cons. ad Marc. 1, 5:

    blanda quies furtim surrepit ocellis,

    Ov. F. 3, 19:

    surrepsit fratribus horror,

    Stat. Th. 11, 476: surrepet iners aetasTib. [p. 1818] 1, 1, 71:

    insinuatio surrepat animis,

    Quint. 4, 1, 42:

    dissimulata actio,

    id. 4, 1, 60:

    oblivio cibi huic,

    Plin. 8, 22, 34, § 84:

    paulatimque et Romae subrepsit appellatio,

    id. 21, 2, 3, § 5:

    vitia,

    Sen. Ep. 90, 5:

    terror pectora,

    Sil. 15, 136:

    nullosque Catonis in actus surrepsit voluptas,

    Luc. 2, 391.— Impers. pass.:

    ita surrepetur animo judicis,

    Quint. 4, 5, 20. — Hence, P. a. as subst.: subreptum, i, n., only adverb.:

    scandentes in subreptum felium modo,

    stealthily, Plin. 10, 18, 20, § 40.

    Lewis & Short latin dictionary > surrepo

  • 5 offendō

        offendō fendī, fēnsus, ere    [ob+fendo], to hit, thrust, strike, dash against: latus vehementer: caput, L.: offenso pede, having stumbled, O.: in scopulis offendit puppis, strikes on, O.: in redeundo, run aground, Cs.: solido, bite a stone, H.—To hit upon, light upon, come upon, meet with, find, catch: te hic, Enn. ap. C.: imparatum te, come upon you unawares: nondum perfectum templum: omnia aliter ac iusserat offendit.—Fig., to suffer damage, receive an injury: qui in tantis tenebris nihil offendat: in causis.—To stumble, blunder, make a mistake, commit a fault, offend, be offensive: sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit: apud honestos homines, give offence to: neque in eo solum offenderat, quod, etc., N.—To find fault, be displeased, take offence: si in me aliquid offendistis.—To fail, miscarry, be defeated, suffer misfortune, be unfortunate: apud iudices, lose his cause: primo accessu ad Africam, i. e. met with disaster, L.: si aliquid esset offensum: quo (casu) in milibus passuum tribus offendi posset, a disaster might occur, Cs.—To trespass upon, shock, offend, vex, displease, repel, disgust: Divitiaci animum, Cs.: tuas aurīs: neminem umquam non re, non verbo offendit: hi sermones tuam existimationem non offendunt, injure: si non offenderet unum Quemque limae labor, H.: offendere tot caligas, tot Milia clavorum, provoke, Iu.: multis rebus meus offendebatur animus, was hurt: fidis offendi medicis, H.: ut non offendar subripi (ista munera), am not offended at the loss of, Ph.
    * * *
    offendere, offendi, offensus V
    offend, hurt (feelings)

    Latin-English dictionary > offendō

  • 6 offendo

    1.
    offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).
    I.
    Lit.:

    offendere caput ad fornicem,

    Quint. 6, 3, 67:

    latus vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    coxam,

    to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:

    solido,

    against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:

    in scopulis offendit puppis,

    strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:

    in redeundo offenderunt,

    ran aground, Caes. B. C. 3, 8:

    in cornua,

    Sol. 40:

    ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,

    Plaut. Curc. 2, 3, 2:

    visco,

    id. Poen. 2, 37.—
    B.
    Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:

    haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    paululum si cessassem, Domi non offendissem,

    Ter. Eun. 4, 4, 5:

    si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,

    id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:

    imparatum te offendam,

    will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:

    eundem bonorum sensum,

    id. ib. 1, 9, 17:

    nondum perfectum templum offendere,

    id. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    omnia aliter ac jusserat offendit,

    id. Rep. 1, 38, 59.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to suffer damage, receive an injury:

    quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?

    Cic. Fam. 9, 2, 2:

    in causis,

    id. de Or. 2, 74, 301:

    ad fortunam,

    Phaedr. 4, 14, 6.—
    B.
    In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:

    pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,

    gave offence to, id. Sest. 49, 105:

    se apud plebem offendisse de aerario,

    id. Att. 10, 4, 8:

    neque in eo solum offenderat, quod,

    Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:

    in multis enim offendimus omnes,

    Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:

    cum nihil aliud offenderit,

    Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—
    C.
    To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:

    at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,

    Caes. B. C. 2, 32:

    si in me aliquid offendistis,

    have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—
    D.
    To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:

    apud judices offendere, opp. causam iis probare,

    Cic. Clu. 23, 63:

    cum multi viri fortes offenderint,

    id. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,

    i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:

    sin aliquid esset offensum,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quoties culpā ducis esset offensum,

    might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:

    nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,

    id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:

    at si valetudo ejus offendissit,

    failed, Gell. 4, 2, 10.—
    E.
    To shock, offend, mortify, vex, displease one:

    me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,

    Cic. Fam. 3, 8, 4:

    tuam existimationem,

    id. ib. 3, 8, 7:

    neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,

    id. Balb. 26, 59:

    offensus nemo contumeliā,

    id. Att. 6, 3, 3:

    ne offendam patrem,

    id. ib. 6, 3, 9:

    ut eos splendor offendat,

    id. Fam. 1, 7, 7:

    extinctum lumen recens offendit nares,

    Lucr. 6, 791:

    offendere tot caligas, tot Milia clavorum,

    provoke, Juv. 16, 24:

    polypodion offendit stomachum,

    disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:

    ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,

    id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:

    multis rebus meus offendebatur animus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:

    ut non offendar subripi (ista munera),

    so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.
    A.
    Offensive, odious (cf.:

    invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:

    offensum et invisum esse alicui,

    id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:

    offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,

    Cic. Inv. 1, 49, 92.—
    B.
    Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:

    offensus et alienatus animus,

    Cic. Att. 1, 17, 7:

    aliena et offensa populi voluntas,

    id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:

    quem cum esse offensiorem arbitrarer,

    Cic. Att. 1, 5, 2:

    quem sibi offensiorem sciebat esse,

    id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.
    2.
    offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > offendo

  • 7 offensum

    1.
    offendo, di, sum, 3, v. a. and n. [obfendo]. to hit, thrust, strike, or dash against something (syn.: illido, impingo; class.).
    I.
    Lit.:

    offendere caput ad fornicem,

    Quint. 6, 3, 67:

    latus vehementer,

    Cic. Clu. 62, 175:

    coxam,

    to hurt himself in the haunch, Col. 5, 9, 1: pedem, Auct. B. Hisp. 23; Ov. F. 2, 720:

    solido,

    against something solid, Hor. S. 2, 1, 78:

    in scopulis offendit puppis,

    strikes on, Ov. P. 4, 14, 22:

    in redeundo offenderunt,

    ran aground, Caes. B. C. 3, 8:

    in cornua,

    Sol. 40:

    ne quem in cursu capite, aut cubito, aut pectore offendam, aut genu,

    Plaut. Curc. 2, 3, 2:

    visco,

    id. Poen. 2, 37.—
    B.
    Transf., to hit upon, light upon a person or thing, i. e. to come upon, meet with, find (syn.: deprehendo, invenio): si te hic offendero, moriere, Enn. ap. Cic. Rab. Post. 11, 29 (Trag. v. 301 Vahl.); cf. Cic. Att. 7, 26, 1:

    haec, cum ego a foro revortar, facite ut offendam parata,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    paululum si cessassem, Domi non offendissem,

    Ter. Eun. 4, 4, 5:

    si te in plateā offendero hac post umquam, periisti,

    id. ib. 5, 8, 34; id. Phorm. 5, 1, 31:

    imparatum te offendam,

    will come upon you unawares, will surprise you, Cic. Fam. 2, 3:

    eundem bonorum sensum,

    id. ib. 1, 9, 17:

    nondum perfectum templum offendere,

    id. Verr. 2, 4, 28, § 64:

    omnia aliter ac jusserat offendit,

    id. Rep. 1, 38, 59.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to suffer damage, receive an injury:

    quis est tam Lynceus, qui in tantis tenebris nihil offendat, nusquam incurrat?

    Cic. Fam. 9, 2, 2:

    in causis,

    id. de Or. 2, 74, 301:

    ad fortunam,

    Phaedr. 4, 14, 6.—
    B.
    In partic., to stumble, blunder, make a mistake, commit a fault; to commit an offence, to be offensive (syn.:

    pecco, delinquo): in quo ipsi offendissent, alios reprehendissent,

    Cic. Clu. 36, 98:

    sin quid offenderit, sibi totum, tibi nihil offenderit,

    id. Fam. 2, 18, 3:

    offendebant illi quidem apud gravīs et honestos homines, sed populi judiciis florebant,

    gave offence to, id. Sest. 49, 105:

    se apud plebem offendisse de aerario,

    id. Att. 10, 4, 8:

    neque in eo solum offenderat, quod,

    Nep. Phoc. 2, 2: legi, to offend against or violate the law, Dig. 22, 1, 1.—Hence (eccl. Lat.), to offend, commit a sin:

    in multis enim offendimus omnes,

    Vulg. Jac. 3, 2.— Of things, to be offensive:

    cum nihil aliud offenderit,

    Liv. 2, 2, 2; cf. id. 4, 42, 2.—
    C.
    To find fault with, be displeased with, take offence at any thing:

    at credo, in Caesarem probatis, in me offenditis,

    Caes. B. C. 2, 32:

    si in me aliquid offendistis,

    have taken any offence at me, Cic. Mil. 36, 99.—
    D.
    To fail in any thing, i. e. to have a misfortune, to be unfortunate, meet with ill success:

    apud judices offendere, opp. causam iis probare,

    Cic. Clu. 23, 63:

    cum multi viri fortes offenderint,

    id. Verr. 2, 5, 50, § 131:

    tamquam M. Atilius primo accessu ad Africam offenderit,

    i. e. met with a calamity, Liv. 28, 43, 17; cf. I. A. supra.— Impers. pass.:

    sin aliquid esset offensum,

    Cic. Fam. 1, 7:

    quoties culpā ducis esset offensum,

    might have met with a defeat, Caes. B. C. 3, 72; cf.:

    nullum ejusmodi casum exspectans, quo... in milibus passuum tribus offendi posset,

    id. B. G. 6, 36 Kraner ad loc.:

    at si valetudo ejus offendissit,

    failed, Gell. 4, 2, 10.—
    E.
    To shock, offend, mortify, vex, displease one:

    me exquisisse aliquid, in quo te offenderem,

    Cic. Fam. 3, 8, 4:

    tuam existimationem,

    id. ib. 3, 8, 7:

    neminem umquam non re, non verbo, non vultu denique offendit,

    id. Balb. 26, 59:

    offensus nemo contumeliā,

    id. Att. 6, 3, 3:

    ne offendam patrem,

    id. ib. 6, 3, 9:

    ut eos splendor offendat,

    id. Fam. 1, 7, 7:

    extinctum lumen recens offendit nares,

    Lucr. 6, 791:

    offendere tot caligas, tot Milia clavorum,

    provoke, Juv. 16, 24:

    polypodion offendit stomachum,

    disagrees with, Plin. 26, 8, 37, § 58:

    ne colorum claritas aciem oculorum offenderet,

    id. 35, 10, 36, § 97.— Pass., to be displeased, feel hurt:

    multis rebus meus offendebatur animus,

    Cic. Fam. 1, 9, 10.— With inf.:

    ut non offendar subripi (ista munera),

    so that I am not offended at their being taken from me, Phaedr. 4, 11, 6: componi aliquid de se, offendebatur, he took it ill, if, etc., Suet. Aug. 8, 9 fin. —Hence, of-fensus, a, um, P. a.
    A.
    Offensive, odious (cf.:

    invisus, odiosus, infensus): miserum atque invidiosum offensumque ordinem senatorium!

    Cic. Verr. 2, 3, 62, § 145:

    offensum et invisum esse alicui,

    id. Sest. 58, 125.—As subst.: offensum, i, n., the offence:

    offensum est quod eorum, qui audiunt, voluntatem laedit,

    Cic. Inv. 1, 49, 92.—
    B.
    Offended, displeased, vexed, incensed, imbittered:

    offensus et alienatus animus,

    Cic. Att. 1, 17, 7:

    aliena et offensa populi voluntas,

    id. Tusc. 5, 37, 106: offensos merere [p. 1259] deos, Ov. H. 21, 48: offensi animi regum, Auct. B. Alex. 32.— Comp.:

    quem cum esse offensiorem arbitrarer,

    Cic. Att. 1, 5, 2:

    quem sibi offensiorem sciebat esse,

    id. Clu. 62, 172; id. Att. 1, 5, 5.
    2.
    offendo, ĭnis, f. [1. offendo], an offence, Afran. ap. Non. 146, 32 (offendo, offensio, Non.).

    Lewis & Short latin dictionary > offensum

  • 8 obrepto

    obrepto, āvi, 1, v. freq. n. [id.], to steal on unawares, to come on imperceptibly (very rare):

    ne quis obreptaverit,

    Plaut. Pers. 1, 2, 27:

    obreptantibus Satyris,

    Plin. 35, 10, 36, § 109 (but in Cic. Att. 6, 5, 3, the correct read. is obrepebat).

    Lewis & Short latin dictionary > obrepto

См. также в других словарях:

  • come upon — Synonyms and related words: alight upon, appear unexpectedly, arrive at, arrive upon, be unexpected, blunder upon, bob up, bump into, chance upon, come across, come among, come at, come on, come unawares, come up against, confront, creep up on,… …   Moby Thesaurus

  • unawares — /un euh wairz /, adv. 1. while not aware or conscious of a thing oneself; unknowingly or inadvertently. 2. without warning; by surprise; suddenly; unexpectedly: to come upon someone unawares. [1525 35; UNAWARE + S1] * * * …   Universalium

  • at unawares — adverb or at unaware archaic : unawares let destruction come upon him at unawares Ps 35:8 (Authorized Version) …   Useful english dictionary

  • surprise — surprisedly /seuhr pruy zid lee, pruyzd , seuh /, adv. surpriser, n. /seuhr pruyz , seuh /, v., surprised, surprising, n. v.t. 1. to strike or occur to with a sudden feeling of wonder or astonishment, as through unexpectedness: Her beauty… …   Universalium

  • surprise — /səˈpraɪz / (say suh pruyz) verb (t) (surprised, surprising) 1. to come upon suddenly and unexpectedly; catch (a person, etc.) in the act of doing something; discover (a thing) suddenly. 2. to assail, attack, or capture suddenly or without… …  

  • take by surprise — idi a) to come upon unawares b) to astonish; amaze …   From formal English to slang

  • Inexpectation — (Roget s Thesaurus) < N PARAG:Inexpectation >N GRP: N 1 Sgm: N 1 inexpectation inexpectation non expectation Sgm: N 1 false expectation false expectation &c.(disappointment) 509 Sgm: N 1 miscalculation miscalculation &c. 481 GRP: N 2 Sgm: N …   English dictionary for students

  • surprise — I (New American Roget s College Thesaurus) Unexpectedness Nouns surprise, nonexpectation, unexpectedness, the unforeseen, unforeseen contingency or circumstances, miscalculation, astonishment, wonder, thunderclap, turn, blow, shock, bolt from the …   English dictionary for students

  • pounce upon — Synonyms and related words: ambush, appear unexpectedly, assail, assault, astonish, attack, be unexpected, blitz, bob up, bounce, bound, buck, buckjump, bushwhack, capriole, catch at, catch off guard, catch unawares, clear, come at, come down on …   Moby Thesaurus

  • ambush — Synonyms and related words: ambuscade, ambushment, assail, assault, astonish, attack, blind, blitz, booby trap, bushwhack, catch off guard, catch unawares, come at, come down on, come from behind, come upon unexpectedly, cover, crack down on,… …   Moby Thesaurus

  • bushwhack — Synonyms and related words: ambush, assail, assault, astonish, attack, blitz, catch off guard, catch unawares, come at, come down on, come from behind, come upon unexpectedly, crack down on, descend on, descend upon, do the unexpected, drop in on …   Moby Thesaurus

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»